از عشق؛ بخش تاریکش فقط نصیبم شد!
از جمع؛ تنهایی هر دم یاورم شد
از شمع؛ پروانه نه
سوختن، یادگارم شد!
از حرف؛ جمله نه
سکوت، همراهم شد
تنهایی؛ عجب حالیه!
وقتی توو آسمون
بین اون همه ستاره
جای ستاره ات خالیه
کم کم عادت می کنی
به هر چی بی اعتناییه
دیگه برات مهم نیست
کی هست و کی جاش خالیه
تنها و تنهاتر میشی
می گذره سال توو ثانیه
اونجاست می فهمی
برات تنهایی خیلی عالیه!
تنهایی؛ عجب حالیه!
وقتی توو آسمون
بین اون همه ستاره
جای ستاره ات خالیه