تو آغوش سرد ِکدوم سنگری
که حتی رفیقات گم کردنت

کجای جهانو بگردم پیِ
پلاکی که انداختی گردنت

بُریدم ازین گشتن ِ بی هدف
دیگه وقته اون ِ امونم بدی

من این خاکو تا کی ببوسم که تو
یه جا ردّ ِ پاتو نشونم بدی

یه تعبیری از عشق دادی به من
که با فکرتم عاشقی میکنم

که یک عمره رفتی و توو باورم
دارم پیش ِ تو زندگی میکنم

تو یک دنیا خبر آورده بودی
از اونایی که مرد ِ روزگارن

چقدر باید بشینم بلکه یک روز
واسه من یک خبر از تو بیارن

نمی تونم برم توو سنگری که
تو تووی بند بند ِ لحظه هاشی

از این وحشت که جایی راه می رم
که شاید زیر ِ پای ِ من تو باشی

تو رفتی که خیلی از این آدما
از این خواب ِ آشفته بیدار شن

تو از حال مردم خبر داشتی
بذار مردم از تو خبردار شن....