من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگوپیش من جز سخی شمع و شکر هیچ مگوسخن رنج مگو جز سخن گنج مگوور از این بی‌خبری رنج مبر هیچ مگودوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفتآمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگوگفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسمگفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگومن به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفتسر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگوقمری جان صفتی در ره دل پیدا شددر ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگوگفتم ای دل چه مه‌ست این دل اشارت می‌کردکه نه اندازه توست این بگذر هیچ مگوگفتم این روی فرشته‌ست عجب یا بشر استگفت این غیر فرشته‌ست و بشر هیچ مگوگفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شدگفت می‌باش چنین زیر و زبر هیچ مگوای نشسته تو در این خانه پرنقش و خیالخیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگوگفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداستگفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو