من از مشهد، من از تبریز، از شیراز و کرمانم
من از ری ، اصفهان از رشت ، از اهواز و تهرانم
نمی دانم کجایی هستم اما خوب می دانم
هوایی هستم و آواره ای در مرز مهرانم
هوایی هستم و آواره ای در مرز مهرانم
اگر آواره ام دردم در ایوان تو جا مانده
دلم با هر قدم با هر نفس اسم تو را خوانده
غم عشقت بیابان پرورم کرده میان راه
یکی پرسید تا کرب و بلا چند تا ستون مونده
یکی جارو به دست و آن یکی گوشی به گوشش
یکی بر شانه مشک و آن یکی پرچم به دوش آمد
در این موجب سخن از کوفه آب موجب سخن از شام
یکی از هوش رفت اینجا یکی آنجا به هوش آمد
اگر آواره ام قلبم در ایوان تو جا مانده
دلم با هر قدم با هر نفس اسم تو را خوانده
غم عشقت بیابون پرورم کرده میان راه
یکی پرسید تا کرب و بلا چند تا ستون مونده
چه شیرین است با عشقت دویدن در بیابان ها
به عشقت به دل هم جارو زدن هم در خیابان ها
نه تنها در میان تربتت داری شفاعت تو
به خاک زیر پای زائرت دادن درمان ها
به سقای علمدارت قسم با پای پیمانیم
به شوق یاری آرام جانت مهدی زهرا
اگر آواره ام قلبم در ایوان تو جا مانده
دلم با هر قدم با هر نفس اسم تو را خوانده
غم عشقت بیابان پرورم کرده میان راه
یکی پرسید تا کرب و بلا چند تا ستون مونده