با دل چون کبوترم انس گرفته چشم تو
رام خود نموده‌ام بازدل رمیده را
دست مکش به موی او مات مشو به روی او
تا نکشد به خون دل دامن دیده ی تو را
دست مکش به موی او مات مشو به روی او
تا نکشد به خون دل دامن دیده ی تو را

حمید صفت ، چقد این اسم ترس میده به من
خندید خنده ی یه جمع
لب برچیدم شد همه چی عوض
شد همه چی عوض ، شد همه چی عوض
پس خدا گفت از هیچی نترس
ترسم از خدا بود ، که بگو چی میشه تهش
لش نشسته سقف ، فشارش رو سینمه
خدا چشاشو بست ، چرا چشاشو بست؟
حبس حبس نفسم حبس ، حبس بدنم حبس
لمس خدا نشست ، تو دیدی کجا نشست
غرق دیوارا میزنن حرف ؛ سکوت میزنه جَر
جبر ، خدا ، گوش نمیده حرف
گفت دستمو بگیر بخند ، چشاتو آروم ببند
من همون آروم درد درد ، درد ، هنوز همونه درد
هنوز همونه درد ، هنوز همونه درد
اینا رو میگفت به من ، نشو نگران بعد
اینا که جلوترن ، یه روز میبافی به هم
اما قفسم چه تنگ ، هوسم میگه بجنگ
بغلیم میگه نگو ، هیس آروم بگند
آروم بگند ، آروم بگند
هیس ، آروم بگند ، بغلیم میگه نگو
منم اون آروم درد
ترسم اَ خدامه نه ، منم اون خدای من
من من منم ، نیمه ی بدِ منم
من میخوام کسی بشم ، که شبیه کسی نشم
کس بی کسا بشم ، روزی بی کسی نشم
اونقد هم شادی میخوام ، که بدم ادامه راه
اونقدر غم که بده حالت انسانی به ما
من شکستامو میخوام ، واسه ی فروتنی
اونقده ایمان هم ، که بره افسردگیم
با تصمیم رامو میام ، واسه یه روز دیگه
اونقدره ثروت که بگه نیازم اسیره
من آیندمو میخوام ، پس باید شور بدم
با دوستانمم میام ؛ که به من روح بدن
من منو میخوام ، به خودم قول بدم
که توو برق و بوران ، که اگه نباشه نور
منم آفتاب سوزان ، از امید بدم میاد
شبیه حرف زیاد ، من حرکتو میخوام
انفجار داره میاد ، نه مثل هیروشیما
با یه صدای شیوا ، باروت و با بوی یاس
اتمم پر احساس ، این بهترین بمب دنیاست
کودکیم آروم بخواب ، این بمب دست خداست
این بمب دست خداست ، این بمب دست خداست