نه عطری نه دو خط نامه نه عکسی از تو جا مونده
درِ خونه رو می بینم که چند ساعته وا مونده
منو تنها رها کردی میون خواب و بیداری
تا دل بستم تو دل کندی به این می گن گرفتاری
همه رویای من با تو، تو این کابوس بد حل شد
یه بغضی تو گلومم که به گریه مبدل شد
شروع شد دوره سختی تو این روزای بارونی
مثه من دل نبستی که پس این حالو نمی دونی
هنوزم باورش سخته هنوز گیجم از این رفتن
هنوزم توی این فکرم چی بوده مشکلت با من
با این که بی خبر رفتی به برگشتت امیدوارم
با این که دلخورم اما هنوز خیلی دوست دارم