به گله ای که درونم مرا چرا می کرد
به بچه گرگ غزل های وحشی در بند
نخاع و گردن و انبوه استخوان هایم
به حبس تا ابد در ایون گه نایم
به نوجوانی چرک و آنرشی خواندن
به یک هزاره به پای عقیده ای ماندن
به بسته بندی تو در دو متر تترون زرد
به جیغ تلخ کش و میت و ادامه ی درد
به لرزش عضلانی بعد استفراغ
به ایسم های چرند مبانی اخلاق
بروست گردی رمبو عطر چیپانچی
به چرک کردن شعرم میان نوستالژی
به قتل خواهرکان غریب نا تنی ام
به شاهنامه بی وزن تن تن تنیم
به خس خس لزج آب و خون شش هایم
به سنت رفیقای رفیق کش هایم
به معده ام که سراسر اسید می سازد
به قلب سالم و پمپاژ های یک تا صد
به لثه های تکاتک ردیف دندانم
قسم قسم به خویش که با استناد می دانم

که من علیه ژنم انقلاب ها کردم
درون معرکه ی نطفه ام چه ها کردم
که صد هزار صفت حمله کرد سمت ژنم
چقد جنگیدم شعر را رها کردم
چقد سرباز خوب و منصفی بودم
که زنده ماندم و بر خویش اتکا کردم
که جبر تلخ ژنتیک شبیه شوخی شد
که آرکی تایپ خودم را خودم بنا کردم
به ۲۱ گرم از هیچ معتقد شدم
به ۲۱ گرم از هیچ اکتفا کردم
مهندسی دقیق بنای فونداسیون
و احتمال شکستی به درصد میلیون
به درصد میلیون من شکست می خوردم
اگر که شک به قضایای جبر می بردم
یقین مضطربم در غشای سلولی
شناور لزج ایکس عرضی و طولی
عملیات انتحاری اتم رخ داد
علیه هسته ی اعصاب سمپاتیک در باد
به باد های خوش الحان مشرقم سوگند
که یک به یک تن از من شکست میخوردن
و شعر این ژنوم نازنین و نابغه رو نجات دادم
از آن جبر تلخ استسوا
و خنجری به اصول فروع دانش شد
چرا که بنده به دست خودم گزینش شد
و من علیه خودم انقلاب ها کردم
درون جبر طبقاتی ام چه ها کردم
بماند آن همه زخمی شدن کف آسفالت
تمام عمر من آسفالت را شنا کردم

و من علیه ژنم انقلاب ها کردم
درون جبر طبقاتیم چه ها کردم
و من علیه ژنم انقلاب ها کردم
و من علیه خودم انقلاب ها کردم