جهان را با نسیم پرچم سرخت تکان دادی
تو با جان دادنت بر هر امید مرده جان دادی
به خاک افتادی و تاریخ با افتادنت بر خواست
زمین افتادگان را اشتیاق آسمان دادی
چگونه از تو ای احسان مطلق دست بردارم
که حتی دشمنت را در آغوشت اما دادی
کسی از محضر تو دست خالی بر نمیگردد
گواه من گواه من عقیقی که به دست ساربان دادی
تو در گود عالم تنها به فکر اینان بودی
ابایت را به آن دادی ابایت را به آن دادی
تو در این اربعین ها محشر کبری به پا کردی
و راه قبله را آنگونه که باید نشان دادی