آخر راه اومدم با روزگار گره ی کوریه که بخت منهکه تموم اتفاقای بدش شاهد زندگی سخت منه
شاید این زخمی که از تو خوردمو از حرارتش زبونه می کشم
یا تموم بی کسی هامو همش فقط از دست زمونه میکشم
بگو بازم هوامو داریو مثه همه منو تنها نمی زاریو
بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراریو
بگو هستی و روی ماه تو امشب رو پشت ابرا پنهون نمیشه
آسمون بخت تیره ی من ابری نمی مونه همیشه
بگو بازم هوامو داریو مثه همه منو تنها نمی زاریو
بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراریو
بگو هستی و روی ماه تو امشب رو پشت ابرا پنهون نمیشه
آسمون بخت تیره ی من ابری نمی مونه همیشه
من که پشتم به خودت گرمه و باز هرچی این راه و میام نمی رسم
نکنه دستم و ول کردی برم که به هرچی که میخوام نمی رسم
شایدم من اشتباهی اومدم که دره بست رو وا نمی کنی
من به این سادگی دل نمی کنم از تو که منو رها نمی کنی
بگو بازم هوا مو داریو مثه همه منو تنها نم زاریو
بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراریو
بگو هستیو روی ماه تو امشب رو پشت ابرا پنهون نمی شه
آسمون بخت تیره ی من ابری نمی مونه همیشه
بگو بازم هوا مو داریو مثه همه منو تنها نم زاریو
بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراریو
بگو هستیو روی ماه تو امشب رو پشت ابرا پنهون نمی شه
آسمون بخت تیره ی من ابری نمی مونه همیشه