غم کوچه های سرد این شهرو بغل کرده
دلتنگی توی استکانم زهر حل کرده
دستای تو مثل جهنم داغه رو شونم
برف از سفیدی چشام میریزه رو گونم
یه کوه دردم که عقابا چشمشو خوردن
معدنچیا تو قلب دهلیزای من مُردن
آب از سرم رد میشه از بس خسته ام خسته
تن کرده هذیون میگه ماهی زبون بسته
تلخم حقیقت داره این تنها شدن بی عشق
تلخم دلت میگیره دنبالم نیا بی عشق
تلخم حقیقت داره این تنها شدن بی عشق
تلخم همینه تا همیشه حال من بی عشق
از موج از دریا از اقیانوس میترسم
از تو که رویامی مثل کابوس میترسم
مثل یه گنجم تو دلت دریای تنهایی
تقسیم کردن قلبمو دزدای دریایی