نگاه کن که غم درون دیده ام، چگونه قطره قطره آب می شودچگونه سایه ی سیاهِ سرکشم، اسیر دست آفتاب می شودنگاه کن! تمام هستی ام خراب می شود!شراره ای مرا به کام می کشد؛ مرا به اوج میبرد؛ مرا به دام می کشدنگاه کن! تمام آسمانِ من پر از شهاب می شودتو آمدی ز دورها و دورهاز سرزمین عطر ها و نورهامرا ببر امید دلنواز منببر به شهر شعر ها و شورهانگاه کن که موم شب به راه ما، چگونه قطره قطره آب می شودنگاه کن!تو می دمی و آفتاب می شود