چشمای تو نمیخنده
میترسم از آینده
میترسم من از این حرفا
عشقِ من و تو میدونم به یه مو بنده
میدونم داره دیر میشه
اون بیرون پرِ بارونه
کی دردمو میدونه
دستامون که جدا باشن
جز خاطره های کشنده چی میمونه
بری دلم گوشه گیر میشه
یه روزی میری و میدونم اون روز نزدیکه
دلِ بزرگم ازت پرِ زخمای کوچیکه
دارم عادت میکنم به این اشکای پنهونی
داری به زورِ گذشته ها عاشقِ من میمونی
آخه نگاهِ تو مثلِ یه آدمِ عاشق نیست
کسی که حرفی نداره اون آدمِ سابق نیست
قایقِ کاغذیِ من اگرچه نشسته به گِل
برو ولی بی جواب نمیمونه شکستنِ دل
بعد از اون همه تنهایی
عشقت همه چیزم شد
تقصیرِ منِ دیوونست
که درست همونی که نباید، عزیزم شد
اینو به قلبم حالی کن
چیزی از تو نمیخواستم
جز اینکه قدم بزنیم
چیزی نمیگم از دردام
بیا با یه دلیلِ خوب از هم دل بِکنیم
بیا بغضمو خالی کن
یه روزی میری و میدونم اون روز نزدیکه
دلِ بزرگم ازت پرِ زخمای کوچیکه
دارم عادت میکنم به این اشکای پنهونی
داری به زورِ گذشته ها عاشقِ من میمونی
آخه نگاهِ تو مثلِ یه آدمِ عاشق نیست
کسی که حرفی نداره اون آدمِ سابق نیست
قایقِ کاغذیِ من اگرچه نشسته به گِل
برو ولی بی جواب نمیمونه شکستنِ دل
یه روزی میری و میدونم اون روز نزدیکه
دلِ بزرگم ازت پرِ زخمای کوچیکه
دارم عادت میکنم به این اشکای پنهونی
داری به زورِ گذشته ها عاشقِ من میمونی
آخه نگاهِ تو مثلِ یه آدمِ عاشق نیست
کسی که حرفی نداره اون آدمِ سابق نیست
قایقِ کاغذیِ من اگرچه نشسته به گِل
برو ولی بی جواب نمیمونه شکستنِ دل