از مرد تنها تر تو دنیا نیست ، وقتی کهبرق یه خنجر سایشو از خاک می گیرهیعنی من از آوازه ی اسم تو فهمیدممردی که از عشق تو میمیره ، نمی میرهتقویم من تعطیل روزای توئه وقتیاز حیرت دریا و بهت آسمون میگهوقتی از اون و مردم از خورشید می پرسنخورشید روی نیزه ها اذون میگهای وای اگه روزی نظر برگرده از کارمچیزی نمی مونه دیگه از بودنم باقیچشماتو می بندی و کار من تموم میشهمن تشنه ی نورم الا یا ایها الساقیفانوسو روشن میکنم شب بی تو نزدیکهبعد از تماشای غروب خسته ی خونیحال بد من فکر درمون نیست میدونیمن از تو بیمارم تو خوبم کن تو می تونی