من و تو ساقه ی یک ریشه هستیم
نهــال نــازک یــک بیشـــه هستیـم
جدایــی مان چه بار آورد؟ بنــگر!
شکـسته از دم یــک تیشــه هستیـم
ز داغ لاله‌ها خون دل من
گلستون شهیدون دل من
نداره ره به آبادی رفیقون
بیابون در بیابون دل من
چرا با باغ این بیداد رفته است؟
بهاری نغمه‌ها از یاد رفته است؟
چرا ای بلبلان مانده خاموش
امید گل شدن بر باد رفته است؟