بهونه ی تو رو می گیرن هم گلا هم باغبونشون
کبورترامون خیلی وقته خالیه ظرف آب و دونشون
تو که بودی مثل بهار بود نفسات با همه فرق داشت
بیا ببین درخت قلبم تو که نیستی ریخته برگاش
من ببین چه قشنگ کردم واسه تو چه لباسی تن کردم
تو دلم برات سفره پهن کردم بیا
من لبه ی تراس موندم پیش گلدون پر یاس موندم
یکی بچینم گوشه ی موت بکارم بیا
من ببین چه قشنگ کردم واسه تو چه لباسی تن کردم
تو دلم برات سفره پهن کردم بیا
من لبه ی تراس موندم پیش گلدون پر یاس موندم
یکی بچینم گوشه ی موت بکارم بیا

یادمه که می گفتی کاشکی تو این همه برام غرور نداشتی
حالا همون آدم مغرور داره می گه بیا آشتی
بیا پیش آسمونم بیمه کن تنها نمونم
دلو یه جوری بغلت بگیر که بلرزه همه جونم
من ببین چه قشنگ کردم واسه تو چه لباسی تن کردم
تو دلم برات سفره پهن کردم بیا
من لبه ی تراس موندم پیش گلدون پر یاس موندم
یکی بچینم گوشه ی موت بکارم بیا
من ببین چه قشنگ کردم واسه تو چه لباسی تن کردم
تو دلم برات سفره پهن کردم بیا
من لبه ی تراس موندم پیش گلدون پر یاس موندم
یکی بچینم گوشه ی موت بکارم بیا