من توی هر سفر دور و نزدیک
من توی هر مسیر باز و باریک
توی هر سینمای سرد و تاریک
با تو بودم
از غروب‌ ساحل تا جاده‌ی رشت
رو ‌به‌روی اون قایقی که میگذشت
تو تمام روزای رفت و برگشت
با تو بودم..
ما تو شیراز و بهارش
شبای تا صبح بیدارش
رویا رو زندگی کردیم
یادته
تو خیابونای تهران
چقد دیوونگی کردیم
یادته با نگاه مهربونت
میگفتی جام میدی تو چمدونت
میگفتی دنیا رو میدم نشونت
تا همیشه
حالا از قاب عکس لبخند میزنی
تو که نیم روشن خود منی
تو که خاطراتت با هر غزلی
زنده میشه
ما تو شیراز و بهارش
خاطرات موندگارش
دنیا رو به لحظه باختیم
بگو تو هم دلت تنگه
اون لحظه‌های قشنگه
که یه روزی با هم ساختیم