با جهان من چه کردی جز تو در این خانه نیست
آنکه تنهایی تو فنجان چایی ریخت دیوانه نیست
هر شب این تکرار بی فرجام و من با دردسر
آخر این شب نشینی جز منو ویرانه نیست
با عبور از ذهن من درد را به آتش میکشی
دیگر این شمع خمیده لایق پروانه نیست
جان مجنون در هوای لیلی اش بی تاب بود
جان اگر بر کف نباشی عاشقی جانانه نیست
با جهان من چه کردی جز تو در این خانه نیست
آنکه تنهایی تو فنجان چایی ریخت دیوانه نیست
هر شب این تکرار بی فرجام و من با دردسر
آخر این شب نشینی جز منو ویرانه نیست
با عبور از ذهن من درد را به آتش میکشی
دیگر این شمع خمیده لایق پروانه نیست
جان مجنون در هوای لیلی اش بی تاب بود
جان اگر بر کف نباشی عاشقی جانانه نیست
من فدای چشم معصومت بیا جان در نه است
میدهم چون عاشق است با قلب تو بیگانه نیست
یک شبی را آرزو کردم تو با دستان گرم
باشی و من باشمو آن می که در پیمانه نیست
مزه کردم در نبودت بار دیگر مرگ را
خوش تر از این جان سپردن در منه دیوانه نیست
جان مجنون در هوای لیلی اش بی تاب بود
جان اگر بر کف نباشی عاشقی جانانه نیست