دل آسمون گرفته واسه پهلوون عالم
واسه گریه های زینب واسه این شبای پرغم
دل آسمون گرفته واسه اون طفل سه ساله
واسه اون چشای خیسو واسه اون صدای ناله
دل آسمون گرفته واسه گهواره ی خالی
واسه لالایی که هرشب می پیچه تو این حوالی
دیگه تنهايي و غربت کل خیمه رو گرفته
دیگه انگیزه شادی از دل بچه هارفته
دیگه حتی عموشونم مشک ابش شده پاره
دیگه دنیای رقیه بی عمو تیره وتاره
این شبا دل کوچیکش دیگه بدجوری شکسته
رفته کنج یه خرابه غمگینو تنها نشسته
حتی قطره های بارون رو لبش اثرنداره
چشاشوروهم میذاره بابارو یادش میاره
میگه بابای قشنگم توچه زود رفتی از دنیام
بی تو میگیره نفسهام بی تومن غریب وتنهام
باباجون نیستی ببینی جای زخم رو گونه هامه
به جای خنده و شادی یه دنیا بغض تو صدامه
اما بابای عزیزم تو غصه نخور دوباره
تو بخواب اروم وراحت دخترت به جات بیداره
باباجون دعاکن امشب تموم شه نامهربونی
تموم شه کینه ی دشمن توی این شب بارونی