آتشی در سینه دارم جاودانیعمر من مرگی‌ست نامش زندگانیرحمتی کن کز غمت جان می‌سپارمبیش از این من طاقت هجران ندارمکی نهی بر سرم پای ای پری از وفاداریشد تمام اشک من بس در غمت کرده‌ام زارینوگلی زیبا بود حسن و جوانیعطر آن گل رحمت است و مهربانیناپسندیده بود دل شکستنرشته‌ی الفت و یاری گسستنکی کنی ای پری، ترک ستمگریمی‌فکنی نظری آخر به چشم ژاله‌بارمگر چه ناز دلبران دل تازه داردناز هم بر دل من اندازه داردهیچ‌گه ترحمی نمی‌کنی بر حال زارمجز دمی که بگذرد که بگذرد از چاره کارمدانمت که بر سرم گذر کنی به رحمت اماآن زمان که برکشد گیاه غم سر از مزارم