وطن! وطن! نظر فکن به من که منبه هر کجا، غریب‌وار که زیر آسمان دیگری غنوده‌امهمیشه با تو بوده‌ام همیشه با تو بوده‌اماگر که حال پرسی‌ام تو نیک می‌شناسی‌اممن از درون قصه‌ها و غصه‌ها برآمدمچه غمگنانه سال‌ها که بال‌ها زدم به روی بحر بی‌کناره‌اتکه در خروش آمدیبه جنب و جوش آمدیبه اوج رفت موج‌های توکه یاد باد اوج‌های توکنون اگر که خنجری میان کتف خسته‌اماگر که ایستاده‌ام و یا ز پا فتاده‌امبرای تو، به راه تو شکسته‌امسپاه عشق در پی است شرار و شور کار ساز با وی استدریچه‌های قلب باز کن سرود شب شکاف آن ز چار سوی این جهانکنون به گوش می‌رسد من این سرود ناشنیده را به خون خود سروده‌اموطن! وطن! تو سبز جاودان بمان که منپرنده‌ای مهاجرم که از فراز باغ با صفای توبه دوردست مه گرفته پر گشوده‌ام