جماعت برای گریه چشمه چشم شماییم
در غم سوختن قریه اتش خشم شماییم
سرو و کاجیم و سنوبر می شم و اما جدا نیست
راه دور ساقه ها مون میشم و اما جدا نیست
جنگل مرده زردی وقتی که ما و شمایی
شاخه هامون اگه دست به دست بدن باغ خدایی
دلی که غمی نباشه خاک گور سنگ سرده
شاید ادمی نباشه کسی که بی غم و درده
اگه نادار اگه دارا شاخ و برگ یک درختیم
خوبامون ابر بهارن بدامون صخره سختی
خوب میدونی که سبک باره دلی که سختو سرده
حمل بار درد مردم هنر مردونه مرده