سیاستمدار نه، تهیه کننده می شوم

اوضاع موسیقی پاپ نسبت به شروع فعالیت خوانندگان و موزیسین های این سبک در میانه دهه 70 تغییرات شگرفی کرده است. چهره های نسل اول عموما کنار رفته اند و نسل های جدید روی بورس هستند. این البته طبیعت موسیقی پاپ یا شاید در نگاه صحیح تر، موسیقی مصرفی مردم است. اما هستند کسانی که با وجود کم کار شدن همچنان در این عرصه فعالند.

    من سیاسی نیستم
خشایار اعتمادی که همین هفته گذشته، خبر حضور و اجرایش در همایش جوانان حزب اعتدال و توسعه که به دولت یازدهم نزدیک است، را منتشر کردیم، یکی از همین نسل اولی هاست که خیلی ها روی او همچنان حساب می کنند. در این خبر، شائبه حضور اعتمادی در عرصه سیاست هم مطرح شد که خواننده «دلشوره» آن را رد کرد و گفت:« من سیاسی نیستم. عضو گروه و دسته ای هم نیستم. رسانه ها در این مورد، به اشتباه این خبر را بزرگ کردند. البته من نگرش و تحلیل و تفکر سیاسی خودم را هم مثل همه مردم دارم که به تفکر دولت یازدهم نزدیک است. خیلی هم مایل نیستم در این باره صحبت کنم. فقط این را بگویم که من قصد حضور در عرصه سیاست را ندارم.» خشایار اعتمادی البته با سوالات دیگر ما هم رو به رو شد که ترجیح داد پس از مشورت و فکر کردن به جوانب آن اگر مصلحت اجازه می داد در این باره صحبت کند.
 
    اگر میدان داشته باشیم، موفق خواهیم بود
با اعتمادی درباره حضور کمرنگش در عرصه انتشار آلبوم و تک آهنگ و کنسرت هم صحبت کردیم. او که نسبتا از این شرایط راضی نیست، به مساله ای اشاره کرد که برای پی گیران عرصه موسیقی جالب توجه است:« اجرای زنده در موسیقی کشور ما ، در اختیار چند تهیه کننده موفق است. غالبا آن ها تعیین می کنند چه کسی اجرا کند. معمولا هم برا ی خواننده ای اجرا می گذارند که آلبوم او را خریده باشند تا از آن آلبوم در آمد زایی کنند. به توانمند بودن همکارانم شک ندارم. اما این انحصار غیر منطقی وجود دارد. شاید اگر به برخی دیگر هم میدان داده شود، حتی با اقبال عمومی بیشتری هم مواجه شوند. به دلیل انحصارطلبی تهیه کننده ها ، آثار تعداد مشخصی خواننده به گوش مخاطب عرضه می شود و بقیه فعال های موسیقی ، احساس می کنند که نمی خواهند شنیده شوند. این احساس هم نسل های من را اذیت می کند و بدون تحمیل کردن خودمان ، کنار می رویم.» او اما این تهیه کننده ها را به مرور تاریخ دعوت می کند و انها را حذر می دهد از فعالیت هایی که در بلندمدت به ضرر خود آنها و موسیقی کشور است:« 10 سال قبل ، تهیه کننده های موسیقی بزرگی در خیابان لاله زار وجود داشت. اما به دلیل همین یار کشی ها و انحصار ، امروز از هیچ کدامشان خبری نیست. تهیه کننده و توزیع کننده لازم و ملزوم هم هستند. اما متاسفانه امروز جای هم را گرفته اند.»

    تهیه کننده می شوم
اعتمادی اما واقع بین هم هست. شرایط را در نظر می گیرد و مفهوم و ظرفیت موسیقی پاپ را هم در تحلیل هایش در نظر می گیرد:« از اینکه امروز در موسیقی پاپ پر رنگ نیستم ، به هیچ وجه ناراحت نیستم. خشایار اعتمادی همین است که می بینید. در این سال ها آلبوم هایم را به هر قیمتی و بدون توجه به تهیه کننده ها پخش کرده ام. اما این روزها حس می کنم دنیای خوانندگی مشوش شده است. شاید هم یک روز به احترام مخاطب های خاصم ، به استیج برگردم .» دوری از صحنه و اجرا و فعالیت های هنری برای هر هنرمندی سخت است. اما اگر هنرمند به افق های متفاوتی بنگرد، شاید موفق تر باشد. اعتمادی در این باره هم یک خبر خوب  می دهد:« این روزها هم مشغول کار بر روی پروژه ای هستم که شامل تهیه کنندگی ام در حوزه های مختلف هنری می شود. شاید باز هم در این راه بتوانم جریانی را بسازم.»