«تهمورس پورناظری» اول و دوم شهریور ماه کنسرت-پرفورمنس «تهمورس و ما» را اجرا می‌کند؛ کنسرتی که باید آن را به صورت یک تجربه‌ی شخصی و درونی از آهنگسازی دانست که سال گذشته با آلبوم «نه فرشته‌ام، نه شیطان» حضور پررنگی در عرصه‌ی اجراهای زنده داشت، حالا اما کنسرتی جمع‌وجور را اجرا می‌کند که بر اساس نوعی همراهی و رفاقت با نوازندگانی که از تور کنسرت «چرا رفتی» همکاری‌های نزدیکشان شروع شده، شکل گرفته است. پورناظری موسیقی این برنامه را با نگاهی آزاد از ترکیب آهنگسازی و بداهه‌نوازی تدوین کرده است. خود «تهمورس پورناظری» این پروژه را نوعی بازیگوشی می‌داند که فرم اجرای بخش‌هایی از آن به لحاظ موسیقایی شبیه تجربیات سابق اوست، اما عمده‌ی کار، تجربیاتی است که با احساسی متفاوت بیان شده است. عمده‌ی این کار بی‌کلام است.
در این کنسرت تینا جامه‌گرمی (ویولون و پیانو)، نگار نوراد (ویولونسل)، آتنا اشتیاقی (ویولونسل و کنترباس)، حسین رضایی‌نیا (سازهای کوبه‌ای) و آرین کشیشی (کنترباس و گیتاربیس) و تهمورس پورناظری (تار، سه‌تار و تنبور، دوتار) به اجرا می‌پردازند. همچنین «رضا موسوی» کارگردانی هنری این اجرا را انجام خواهد داد. این برنامه قرار است علاوه بر تهران در شهرهایی چون رشت، گنبد، گرگان، کرمانشاه، شیراز و تبریز روی صحنه رود. می‌توان فضایی خیال‌انگیز برای این کنسرت- پرفورمنس تصور کرد: «برای این پروژه به فضای خیال‌انگیزی رسیدیم که نه می‌توان به آن کنسرت گفت، نه پرفورمنس بنابراین برای آن هیچ واژه‌ای بهتر از «کنسرت پرفورمنس» نیست. تمامی کارها با همکاری رضا موسوی و توماج دانش بهزادی در چهار پرده کارگردانی شده است؛ در بخش اول حضوری از نوازنده‌ها را خواهیم دید که در واقع زندگی روزمره‌شان را روایت می‌کنند و هر کس به نوعی روی صحنه زندگی می‌کند. بخش دوم شامل سه قسمت است که قسمت اول آن فضایی معنوی دارد و بخش دوم براساس شعری از سیاوش کسرایی روایت می‌شود. ضمن اینکه در این بخش از کنسرت ما علاوه بر استفاده از فرم‌های کاملاً تکراری اجراهای قبلی‌ام، فرم‌های جدیدی را اضافه کرده‌ایم که می‌تواند برای مخاطبان جالب توجه باشد.»