مهیار طهماسبی گفت: غربیها تصورات خیلی منفی دارند و در واقع از چهره، تا موزیک و موارد دیگر برایشان عجیب است و با دیدن و شنیدن آن هیجان زده میشوند. به نوعی وظیفه ما این است که چهره واقعی ایران و ایرانی را به آنها بشناسانیم.
به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، «پالت» گروه موسیقی جوانی است که تا کنون دو آلبوم را روانه بازار موسیقی کرده و چند و چند کنسرت را در تهران و برخی از شهرستانها برگزار کردهاند. سال گذشته وقتی فجایع غزه، عراق و سوریه رخ داد، این گروه قطعه «شهر من نیست» را منتشر کرد و نسبت به این اتفاقات واکنش نشان داد. حال این گروه به آمریکا سفر کرده و تور کنسرتهایشان در چند شهر و ایالت در حال برگزاری است. توری که به گفته مهیار طهماسبی نوانده ویلنسل و یکی از اعضای این گروه هدفش ایجاد تغییر در تصورات منفی غربیها از ایران است: «وظیفه ما این است که چهره واقعی ایران و ایرانی را به آنها بشناسانیم»
امید نعمتی درباره جزییات این تور میگوید: « این تور روز جمعه 20 شهریور ماه از شهر پرتلند شروع شده و تا سن دیه گو، سانفرانسیکو، لس آنجلس و سیاتل در غرب آمریکا و بعد از آن در شرق آمریکا یعنی نیویورک و دی سی و ... ادامه دارد. حدودا 12 تا 14 اجرا داریم. حدودا یک ماه آنجا هستیم و برنامه فشردهای داریم.»
خواننده گروه پالت درباره تجربه تور قبلی خارج از ایران این گروه نیز میگوید: «آن تور فشردگی کمتری داشت و تقریبا 21 روز بود. در آن 21 روز 6،7 اجرا داشتیم که در آخرین اجراها مریض شده بودیم. آخرین اجرا در سوئد بود که خود من در استکهلم معذرت خواهی کردم و گفتم صدایم در نمیآید. امیدوارم دیگر چنین اتفاقهایی پیش نیاید و همه چیز به خوبی جلو رود.»
مهیار طهماسبی درباره اجرای این تور نیز عنوان میدارد: «از لحاظ رپرتوآر که قرار است همان قطعهها را اجرا کنیم. از لحاظ دکور و پرفورمنس هم شرایطش را نداریم چون هزینه انتقال دکور به آنجا خیلی سنگین میشود»
اما امید نعمتی درباره هدف سفر این گروه میگوید: «ما از روز اولی که پالت را راه انداختیم، یکی از اهدافمان این بود که صدا و ایدهای که نسل ما در این گروه اجرا میکند را به گوش ایرانیان و غیرایرانیان خارج از کشور برسانیم. چندینبار هم که این فرصت برایمان پیش آمد، حتی در فستیوالهایی شرکت کردیم که کاملا غیر ایرانی بودند. مثل جزیره کورسیکا در فرانسه که فکر میکنم فقط 2 نفر ایرانی در آنجا حضور داشتند و بقیه غیر ایرانی بودند.»
وی میافزاید: «خب خیلی برایمان هیجان انگیز بود که این ارتباط میان ما و غربیها چطور شکل میگیرد چراکه یکی از اهداف ما همین است که موسیقی و دغدغههایمان را به گوش افراد دیگر هم برسانیم. همیشه هم برایشان عجیب است و میگویند در ایران کنسرت هم میدهید؟ انقدر رسانهها برای آنها جوسازی کردهاند که فکر میکنند کنسرت گذاشتن در ایران خیلی پیچیده است.»
مهیار طهماسبی گفتههای نعمتی را این گونه کامل میکند: «خارجیها تصورات خیلی منفی دارند و فکر میکنند وقتی یک گروه از ایران آمده، قیافههای دیگری باید داشته باشند. در واقع از چهره، تا موزیک و موارد دیگر برایشان عجیب است و با دیدن و شنیدن آنها هیجان زده میشوند. علاوه بر آن، خود ایرانیان آنجا هم که از کنسرتها استقبال میکنند همیشه با اجرایی مواجه میشوند که از ایران چنین تصوری ندارند. این مسئله هم برای ما و هم مخاطبین بسیار هیجان انگیز است. به نوعی وظیفه ما این است که چهره واقعی ایران و ایرانی را به آنها بشناسانیم و معمولا در مقاله و نوشتارهای مختلفی که بعد از اجرای ما درشهرهای اروپایی به چاپ میرسد، به این نکته اشاره میکنند که ایران واقعی اینگونه است و تصور ما اشتباه بوده است.»
نعمتی ادامه میدهد: «کسانی که به کنسرت ما میآیند آدمهای فرهنگی هستند و دوست دارند با فرهنگ نقاط مختلف دنیا آشنا شوند و به این قصد به کنسرت میآیند؛ یعنی آدمهای نیستند که موضع خاصی داشته باشند. سوالاتشان هم معمولا جالب است؛ اکثرا از ما میپرسند که اصلا چطور موسیقی یاد گرفتید؟ مگر در ایران نواختن کنترباس یاد میدهند؟ حتی بعضیها میپرسند مگر در ایران اینگونه لباس میپوشید؟ حال من فکر میکنم حتی برای حساسیت سیاسی هم این سفرها مثبت است و میتواند کاملا چهره دیگری از ایران را به خود آمریکاییها نشان دهد. به خود آمریکاییهایی که ما هم به آنها نقد داریم؛ مثلا دفعه پیش که به آمریکا رفتم، در فرودگاه اصلا برخورد خوبی با من نشد که این موضوع خیلی من را ناراحت کرد. اما مطمئنا تمام این حساسیتها برای همه وجود دارد اما نهایتا فکر میکنم این سفرها که چه ما و چه موزیسینهای دیگر که میرویم، تاثیر خیلی مثبتی خواهد داشت در ارایه چهرهای مثبت از ایران خواهد گذاشت.»