تمام حرف‌هایم را با موسیقی می‌زنم

به گزارش حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی کارگاه موسیقی مراغه؛ این کارگاه هنری با سخنرانی کیهان کلهر و بداهه‌نوازی موسیقی ایرانی توسط احمد و هادی آذرپیرا با استقبال بی‌نظیر علاقه‌مندان روبرو شد.

کیهان کلهر موسیقیدان و نوازنده برجسته کشور در این مراسم ضمن خوشامدگویی به مدعوین و مهمانان این بزرگداشت گفت: از اینکه اجازه دادند من در خدمت شما باشم، تشکر می‌کنم. در پوستر این مراسم از من به عنوان سخنران یاد شده است؛ اما باید بگویم من تمام حرف‌هایم را با موسیقی می‌زنم.

وی ادامه داد: هر موقع بتوانیم با افرادی که موسیقی و فرهنگ را دوست دارند، گردهم جمع شویم و این فرصت‌ها را غنیمت بشماریم، در اصل به ارتقای فرهنگ کشورمان کمک کرده‌ایم.

کلهر همچنین بیان کرد: بنده بیوک آقا را هیچ وقت ملاقات نکرده بودم؛ اما از طریق دوستانم شنیده بودم چنین موسیقیدانی در مراغه زندگی می کند که جدا از کار هنری، روحیات خاصی دارد؛ انسانی آزاده است و دقیقا همان خصوصیاتی را دارد که شاید ما همیشه آرزوی داشتنش را داریم و یا از آن به عنوان فضیلتی اخلاقی یاد می‌کنیم.

وی با اشاره به اینکه به بهانه سالگرد بیوک آقا دور هم جمع شده‌ایم تا یادی کنیم از آن شخصیت، تاکید کرد: آزادگی و عدم تعلق به دنیا ممکن است آرزوی انسان‌های زیادی باشد که بخواهند مانند این شخصیت زندگی کنند؛ اما رسیدن به این مرحله شجاعت می‌طلبد.

این موسیقیدان برجسته با بیان اینکه موسیقی در ایران مهجور مانده است، گفت: همراه و حامی اصلی موسیقی، خود ما هستیم که باید دور هم جمع شویم و به هر بهانه‌ای اظهار وجود کنیم. چنین مراسم‌هایی به ما اجازه می‌دهد یادمان باشد در هر منطقه‌ای اشخاصی چون بیوک آقا وجود دارند که مانند گلی خودرو محیط و افراد زیادی را در پیرامون خود تحت تاثیر قرار داده اند.

کلهر افزود: کسانی که نوازندگی بیوک آقا را دیده‌اند، بهتر می‌توانند برای فرزندان و نوه های خود تعریف کنند که چنین شخصیتی در مراغه زندگی کرده و یادش در میان هنردوستان همیشه زنده است. در واقع این بزرگداشت این هنرمند بزرگداشتی برای خودمان است. چراکه چنین شخصیت‌هایی نیاز به چنین مراسم‌هایی ندارند؛ آنها همیشه جاری هستند. اما این مراسم‌ها فرصت و بهانه‌ای است تا همدیگر را ملاقات کنیم.

وی در پایان گفت: موسیقی ما را به هم پیوند می‌دهد؛ اما متاسفانه اجتماع موسیقی ما نه تنها مهجور مانده بلکه صنف موسیقی هم از یکدیگر حمایت نمی‌کنند. در حالیکه هنردوستان باید بدون هیچ بهانه‌ای دور هم جمع شوند؛ تنها همدلی است که اجازه می‌دهد تا از موسیقی به خوبی مراقبت کنیم.