ريتم نيوز: مجید درخشانی آهنگساز و نوازنده برجسته تار که سالها گروه شهناز به سرپرستی او و خوانندگی «محمدرضا شجریان» فعالیت می کرد، دیماه سال ۱۳۹۳ بود که به دلیل همکاری با خوانندگان زن در گروه «ماه بانو» و نیز پخش کلیپ های تصویری این گروه ممنوع الفعالیت شد. تا اینکه چندی پیش بعد از گذشت یک سال و اندی از ممنوع الکاری این هنرمند، دفتر موسیقی ارشاد رسما خبر اخذ مجوز به آلبوم «خروش» به خوانندگی «مجتبی عسگری» از ساخته های این آهنگساز را اعلام کرد. درواقع این اتفاق به نوعی نوید دهنده بازگشت این هنرمند پیشکسوت به عرصه موسیقی است. گفت و گو با اين آهنگساز سرشناس را بخوانيد.
چند وقت پیش بعد از نزدیک به دو سال ممنوع الفعالیتی؛ آلبوم شما از سوی دفتر موسیقی ارشاد مجوز انتشار گرفت، چه شد که بعد از این مدت ممنوع الکاری به شما این مجوز را دادند؟
این آلبوم متعلق به چند سال پیش است که با اتمام ضبط، اوایل پاییز سال گذشته برای اخذ مجوز به دفتر موسیقی ارائه شد اما به خاطر همین ممنوع الکاری من مسکوت ماند و به نوعی کار خوابید تا اینکه همین چند وقت پیش مجوزش را دادند
این آلبوم که قرار است با صدای مجتبی عسگری منتشر شود دربرگیرنده چه قطعاتی است؟ و چرا نام خروش را برای آن انتخاب کردید؟
خروش شامل مجموعه ای از کارهای مختلف است که طی ۱۰ الی ۱۵ سال گذشته توسط بنده ساخته شده اند به طوری که یکی از قطعات مربوط به ۱۵ سال پیش، دیگری مربوط به ۱۰ سال، یکی دیگر برای ۵ سال گذشته و برخی هم متعلق به همین یکی دو سال گذشته اند. درواقع قطعاتی بودند که من آنها را نگه داشته بودم تا یک خواننده توانا پیدا شود و آنها را آنطور که دوست دارم اجرا کند. چرا که معتقدم آواز یکی از شاخصه های این کار است. اما علت اینکه اسمش را خروش گذاشتم این بود که قطعه ای از قدیم داشتم به همین نام که در بخشی از آن سازهای مضرابی با صدایشان خروش می کنند. این قطعه را بعد از اینکه سالها به صورت زنده اجرا کردیم برای اولین بار است که ضبط کردیم و در قالب این آلبوم منتشر خواهیم کرد.
شما مجتبی عسگری را برای خوانندگی این کار انتخاب کردید با توجه به اینکه یکسری از این موسیقی ها به گذر زمان خورده اند و از نظر نوع آهنگسازی متاثر از موسیقی گلها هستند چرا این خواننده جوان را برگزیدید؟
مجموعه این کارها را چند سال پیش در چندین شهر از جمله تهران با آقای عسگری اجرا کرده ایم که ایشان بسیار خوب از عهده آنها برمی آمدند از این رو از همان موقع که در حال اجرا بودیم به فکر ضبط آنها افتادیم.آقای عسگری در آواز بسیار مسلط اند و جز آواز خوانهایی هستند که به راحتی می توان آوازشان را گوش کرد بدون اینکه احساس کوچکترین ضعفی کنید؛ و به دلیل سطح تسلط آقای عسگری روی آوازها من ایشان را انتخاب کردم.
متاسفانه امروزه موسیقی سنتی به مرور در حال از دست دادن مخاطبانش است و به نوعی کنسرتها و آلبومهای این ژانر از موسیقی با اقبالی مواجه نمی شوند فکر می کنید انتشار چنین آثاری چه قدر می تواند مخاطب را به سمت موسیقی ایرانی جذب کند ؟
آواز یکی از علتهای کم شدن مخاطب در موسیقی ایرانی است. بعد از آوازهای خیلی درخشان استاد شجریان که طی این سالها ارائه دادند و یک جایگاهی پیدا کردند، هر آوازی که خوانده می شود متاسفانه با آنها مقایسه می شود و آواز خوان های ما هم متاسفانه رعایت حوصله و صبر مردم را نداشتند به خصوص در صحنه ها ؛و آوازهای که خواندن نه جذاب بود نه اینکه از نظر زمانی طوری صورت گرفته بود که مردم خسته نشوند.
علت دیگر هم مسئله آهنگسازی است. طی ۲۰ سال اخیر بعد از آثار استادانی چون مشکاتیان، لطفی ، علیزاده، فخرالدینی . … یک اثری که آن تاثیر واقعی را داشته باشد و شنونده را جذب و راضی کند تولید نشده است، هر چند بسیار آهنگسازی شده ولی من خودم حاضر نیستم ۳۰ ثانیه از یک آهنگ ۵ دقیقه ای که با سازهای ایرانی ضبط شده و از همه دستگاههای ایرانی و گوشه های ایرانی استفاده شده، را بشنوم چون هیچ روحی ندارد یعنی موسیقی است که سرعت دارد و سرعتش هم کیفیت دارد اما از نظر مفهوم موسیقایی و جمله بندی و حس و حال خیلی ضعیف هستند برای همین است که آثار دوره های قبل و حتی ۱۰۰ سال پیش شیدا و عارف و ترانه های دوره گلها همچنان در بین مردم درجریان است و همه تمایل به گوش دادن آنها دارند حتی اگر بازسازی روی آنها صورت گرفته باشد. اینها همگی از همان جنس موسیقی ایرانی هستند اما همچنان جلوه دارند.
فکر می کنید این ضعف نشات گرفته از چه چیزی است ؟ نداشتن تخصص و تحصیلات آکادمیک یا نبود شرایط لازم برای رشد آهنگسازان؟
به عقیده من موسیقی ایرانی از خط واقعی خودش خارج شده یعنی قطارش از ریل خارج شده ؛به دلیل اینکه کسانی که آهنگسازی می کنند هنوز موسیقی ایرانی و ردیف موسیقی ایرانی را به آن شکل عمیق اش نمی شناسند. یک چیزی از موسیقی ایرانی برداشت می کنند بدون آنکه روحش را درک کرده باشند.
همزمان با گرفتن مجوز آلبوم شما ، یک مجموعه از ساخته های پرویز مشکاتیان با صدای استاد شجریان هم مجوز گرفته ، در واقع این مجوز زمانی صادر شده که متاسفانه استاد شجریان هم اجازه فعالیت در کشور را ندارند ؛ شما به عنوان هنرمندی که مدتی ممنوع الفعالیت بودید داده این روند مجوز دادن ها و رفتار با هنرمندان از سوی مراکز موسیقی را چه طور ارزیابی می کنید؟
من کلا با سیستم مجوز مشکل دارم نه من بلکه فکر می کنم خیلی از هنرمندان اما اعتراضی نمی کنند. من نمی دانم کسانی که در شورا هستند برای دادن مجوز بر اساس چه مبنایی تصمیم می گیرند که به کار یک استاد مجوز بدهند و یا ندهند. یک زمانی دستور می رسد که این هنرمند اصلا نمی تواند کار منتشر کند که آن دستور قابل قبول است ولی چه طور می شود که یک شورایی تشکیل شود و تعیین کند این کار در چه سطحی است. این چند نفری که می نشینید و نظر می دهند با چه معیارهایی این موسیقی را می سنجند ؟ممکن است یک کاری ارزش هنری نداشته باشد و مجوز بگیرد که بارها این اتفاق افتاده .هیچ کس این مبنای ارزش یابی را نمی داند ؟ آیا نظرات شخصی است ؟ یا دوستی ؟ دشمنی و یا رفاقتی است .به نظر من بررسی آثار و دادن مجوز یک مسیر اشتباه است، چرا که اگر درست بود تمام دنیا این شیوه را داشت.
منبع: موسيقي ايرانيان