یکی بود که با بغض ما آشنا بودیکی بود که حسش غم عاشقا بودیه گیتار که با اون دلامون می لرزیدیکی بود ، یکی بود که با گریه ی عاشقا همصدا بودتنش جای زخم دنیا ولی تو نگاش یه رویاصداش آشنای خورشید پُر از واژه های امیدمیخوند شعر آرزو رو غروب یه راه دوروواسه لحظه های خواهش می شد قصه ی ستایشیکی هست که حسشهنوزم توی چشمای عاشقا بیدارهیکی هست که هنوزابر خاطره هامون با اون می بارهیه تنها یه صداکه می لرزونه دلهارو وقتی که میخونهیکی هست که یادشهمیشه توی خونه ی قلب ما می مونهیکی هست..یکی هست که حسشهنوزم توی چشمای عاشقا بیدارهیکی هست که هنوزابر خاطره هامون با اون می بارهیه تنها یه صداکه می لرزونه دلهارو وقتی که میخونهیکی هست که یادشهمیشه توی خونه ی قلب ما می مونه