ای باغ چه شد مدفن خونین کفنانت
کو خاک شهیدان کفن پیرهنانت

تا سرب که پاشیده و تا لاله که چیده است
در سینه و سیمای بهارین بدنانت

آه ای وطن ای خورده به بازار شقاوت
بس چوب حراج از طرف بی‌ وطنانت

رگبار گرفت آنگه و بارید ز هر سو
بر سینه و سر نیزه و شمشیر و سنانت

خون که شتک زد ز پدر ها و پسر ها
بر صبح یتیمان و شب بیوه زنانت

هم‌خوان نسیمم من و هم‌‌گریه ی باران
در ماتم سرخ سمن و یاسمنانت