دل دل مکن حرفی بزن
حرفی بزن بی گفتگو
بی زمزمه بی همهمه
حرفی بزن بی های و هوی
بی دغدغه حرفی بزن
شر می رود دل دل مکن
این لحظه ها را بی تپش
از کف مده باطل مکن
وا کن لب از لب نازنین
چیزی بگو حرفی بزن
چرخی بزن با شعر شب
چیزی بگو از من به من

وا کن لب از لب نازنینم
وقتی کسی جز ما نمانده
شب مانده و شعر و من و تو
چیزی به صبح اما نمانده

پروانه گوشم کن اگر
آئینه عریانی ام
دریا بنوشانم مگر
صحرای سرگردانی ام
فریاد کن در شب مرا
شاید تب آغازم کند
شاید لب از لب وا کنی
شب قصه پردازم کند
نو کن مرا بی ماه نو
باغم کن از گل گفتنت
وقتی که پروا می کند
پروانه پیراهنت