ببند زخم مرا که این پیاله خون
دخیل بستن توست
ببند زخم مرا که آنچه میکشدم
غم شکستن توست
بدوز بال مرا که پر کشیدن من
خود پریدن توست
بپرس حال مرا که آخری نفسم
هوای دیدن توست
تویی که هم قفسی ببین که من نفسی
نمیکشم تو اگر به داد من نرسی
دل غریب مرا اگر تو دل ندهی
زمان میشکند
امید روشن ما به دست سنگیه غم
شبانه میشکند
دریغ اگر منو تو بجای این گله ها
پناه هم نشویم
دریغ اگر منو تو به شوق بودن هم
حریف غم نشویم