یه مرد و یه قبیله یه دشت خشک و تشنه
گلای معصوم عشق اسیر تیغ و دشنه
به حنجر یه نوگل تیر جفا نشسته
غرق به خاک و خونه حسین دل شکسته
یه اسب بی سوارو یه سر به روی نیزه
یه دختر سه ساله می دوئه سوی نیزه
سبو سبو اشک و آه چاره ی تشنگی شون
سیاهی بیداد می کرد تو صبح زندگی شون
یا دَهرُ افٍّ لکَ من خلیلٍ کم لکَ بالاشراقِ و الاصیلِ
من صاحبٍ و طالبٍ قتیلٍ والدهرُ لاینقعُ بالبدیلِ
و کلُّ حیٍّ سالکٌ سبیلٍ و منتهی الامرِ الیَ الجلیلِ
گناهشون چی بود که پرپر شدن گلای بی ساقه و بی سر شدن
خیمه هاشونو چرا آتیش زدن چرا لباس تنشون شد کفن
چرا توو فصل سرخِ تیغ و سینه شدن اسیرِ ظلم و جور و کینه