خدایا وحشت تنهاییم کشتکسی با قصه‌ی من آشنا نیستدرین عالم ندارم هم‌زبانیبه صد اندوه می‌نالم - روا نیست شبم طی شد، کسی بر در نکوبید.به بالینم چراغی کس نیفروخت.نیامد ماهتابم بر لب بام،دلم از این همه بیگانگی سوخت.به روی من، نمی‌خندد امیدمشراب زندگی در ساغرم نیستنه شعرم می‌دهد تسکین به حالم،به غیر از اشک غم در دفترم نیستبه غیر از اشک غم در دفترم نیست.بیا ای مرگ، جانم بر لب آمدبیا در کلبه‌ام شوری برانگیزبیا شمعی به بالینم بیفروزبیا شعری به تابوتم بیاویز!بیا ای مرگ، جانم بر لب آمدبیا در کلبه‌ام شوری برانگیزبیا شمعی به بالینم بیفروزبیا شعری به تابوتم بیاویز!دلم در سینه کوبد سر به دیوارکه این مرگ است و بر در می‌زند مشت!- بیا، ای همزبان جاودانی،که امشب وحشت تنهاییم کشت!که امشب وحشت تنهاییم کشت!که امشب وحشت تنهاییم کشت!که امشب وحشت تنهاییم کشت!