منم آن شهری که از یادش رفته کسی را ندارد
دلش میخواهد برقصد سرمست ولی نا ندارد
دارد کابوس رفتن مرا این تنها بودن مرا شکنجه میدهد ولی نمیکشد
من از شبهای بی پنجره آواز بی خاطره شکنجه میشوم شکنجه میشوم
منم آن شهری که یادش رفته کسی را ندارد
دلش میخواهد برقصد سرمست ولی نا ندارد
دلم را شکستند به دور از نظرها درختم که رفتم به جشن تبرها
دارد کابوس رفتن مرا این تنها بودن مرا شکنجه میدهد ولی نمیکشد
من از شبهای بی پنجره آواز بی خاطره شکنجه میشوم شکنجه میشوم