وقتی که از خونه فاصله میگیری تا نیمه ی راهو هر جوریه میری
تا دورتر میشی رو مرز تردیدی بیزاری از اینکه بوی سفر میدی
اونی که میفهمه معنای بارونو چترشو میبنده تو هر خیابونو
حس میکنه این خاک واسش همه چیزه یه مشتشو حتی بیرون نمیریزه
خاک وطن یعنی تموم میراثت وقتی ازش دوری گم میشه احساست
دلتنگی خونه پس میکشه پاتو هرجا بری غربت راهی شده با تو

گاهی واسه رفتن راهی شدن بس نیس نمیرسی وقتی مقصد مشخص نیس
مقصد یه وقتایی نقطه ی آغازه فرود بی اجبارت خودش یه پروازه
گیرم رسیدی به مرزای ناخونده چی میشه تکلیف دلت که جا مونده
قطره فقط با عشق میتونه دریا شه بمیره اونی که مرد سفر باشه
خاک وطن یعنی تموم میراثت وقتی ازش دوری گم میشه احساست
دلتنگی خونه پس میکشه پاتو هرجا بری غربت راهی شده با تو