دیدی بی‌خودی قول‌می‌دی
تو که گُل نمی‌خواستی
پس چرا منو چیدی
میرم آروم و ساکت
تو هم تنها بمون تو اتاقت
تو مراقب گلت نبودی
داره خشک‌می‌شه باغت
می‌دونستی که دیوونم
بدون تو نمی‌تونم
صد سال می‌دونستی و بریدی
این‌گریه‌هامو ندیدی
صدبار همه خنده‌امو می‌بینن
ولی من بُردیم دیگه از تو
حس یه‌ماهیو دارم
که ریخته دیگه ترسش از تو
همه‌جوره باهات راه‌اومدم
تو هر حرفی زدی کوتاه اومدم
واسه توئه هرجا اومدم
پاهام نمی‌کشید اما اومدم
مگه می‌شد از این بدتر کنی
بهونه هر شب سردرد تویی
منو باش رو کی حساب‌می‌کردم
بی‌معرفت از همه بدتر تویی
این که رفتی یهو همه‌چیو زدی بهم
همه‌اش از بی‌حسی تو بود نه از بدی من
بگو که کی پُرِت کرد یا چی راجبم گفت
که باعث شد این‌طوری باهات غریبه شم
سر تو داغونم و دلیلشو یادت نره
همیشه می‌بازه اون آدمی که عاشق‌تره
تو رو ای کاش نمی‌دیدم اصن
چون نشناختنت از دوریت ساده‌تره