یکی بود چند سال تو زندگیم که من کل دنیامو مدیونشم
کسی که هنوزم دلم پیششه کسی که هنوزم مثل جونشم
کسی که هنوزم تو تنهاییا دلم وقتی خیلی براش تنگ می شه
می رم پای سازم که دلتنگیام با یک شعر غمگین یه آهنگ شه
زمانی که رو صحنه وایمیستم زمانی که چشمم تو مردم گمه
محاله نپرسم یبار از خودم یعنی امشب اون بین این مردمه
محاله نپرسم یبار از خودم اونم مثل من بی قراره یعنی

کدوم شعرمو زمزمه می کنه این آهنگمو دوست داره یعنی
زمانی که رو صحنه می رم هنوز زمانی که پر می شم از بغض و تب
محاله روی آخرین صندلی یکی عین اونو نبینم یه شب
یکی عین اونو نبینم یه شب
زمانی که رو صحنه وایمیستم زمانی که چشمم تو مردم گمه
محاله نپرسم یبار از خودم یعنی امشب اون بین این مردمه
محاله نپرسم یبار از خودم اونم مثل من بی قراره یعنی
کدوم شعرمو زمزمه می کنه این آهنگمو دوست داره یعنی