شدم مثله اوني كه تو دريا غرقِ دستاش مونده بيرون
تو كه نميدوني انگاري سيل زده ، دنيامم كه ويرون
كوه هم كه باشه زيرِ اين آواره غم از هم ميپاشه
انگار آخراشِ ، جوري قلبم خورد زمين كه نميتونه پاشه ! دِ نميتونه پاشه
من ميرم از اين شهرِ خاموش ، تا فكر تو دست از سرم برداره
ديگه مُردم از بس ريختم دردامو تو اين دلِ بيچاره
من ميرم از اين شهرِ خاموش ، تا فكر تو دست از سرم برداره
ديگه مُردم از بس ريختم دردامو تو اين دلِ بيچاره
كاش دلت يه رنگ بود ، مثله چشات قشنگ بود
كاش نميرفتي تو هم دلت يه ذره تَنگ بود
آخه اين چي بودش كه دور شدي تو از من
خيلي وقته كه دارم به آتيشت ميسوزم
من ميرم از اين شهرِ خاموش تا فكر تو دست از سرم برداره
ديگه مُردم از بس ريختم دردامو تو اين دلِ بيچار