چه وقتی که جونت رو میدی براش
چه وقتی که سمتش دعا می کنی
واسه چندتا دیوار و گل دسته نیست
تو از اعتقادت دفاع می کنی
برای دلت جونت و میدی و واست هر چی غیر از دلت باطل
نه پای جنون نه دیوونگی تمام سلوکت برای دل
این از خود گذشتن یه دنیا رو ترسوند
این مردا نبودن که مرزی نمی موند
دل دادن به دریا پر عاشق شدن بود
جونش روی این خاک غرور وطن بود

یه جایی که قلبت براش میتپه
غرورش که باری روی شونته
تو چی دیدی توی این همه حادثه
که انقدر سوختن واست راحته
تو تاریکیه کل دنیای ما تو ماهی که پشت سرم روشنی
غرورم و مدیون حس توام تو حیثیت سرزمین منی
این از خود گذشتن یه دنیا رو ترسوند
این مردا نبودن که مرزی نمی موند
دل دادن به دریا پر عاشق شدن بود
جونش روی این خاک غرور وطن بود