از اول نمی خواست باور کنه کسی که خیال منو برده بود

کسی که تو خواب و بیداریام برای نفس های من مرده بود

که بارون منم کویری تر اگه رود باشه به من میرسه

اگه چشمه بود و نبودش منم اگه رود باشه به من میرسه

از اول نمی خواست باور که عشقش تموم وجودش منم

که تا آخرین لحظه ی زندگی نفس هاش بود و نبودش منم

قبوله که هر کس خدایی داره خدای من اما قدیمی تره

خدای تو مثل خودت بی وفاست خدای من اما صمیمی تره

خدای تو تردید و ترسه ولی خدایی که دارم پر از باوره

خدایی که مثل کس دیگه نیست مثل بنده هاش اول و آخره

از اول نمی خواست باور که عشقش تموم وجودش منم

که تا آخرین لحظه ی زندگی نفس هاش بود و نبودش منم

اگه اون کویره که بارونشم اگه روده دریای بی خوابشم

اگه چمشه کوهم به جوشیدنه بگو برکه باشه که مهتابشم