تو ذاتت مثله موج ها منفعل نیست
دلت با زخم ها ، بیگانه دل نیست
غرورت مستدامه مثله البرز
قلم تو دست رستم هات مثله گرز
دماوند تو  تندیس شکوهه
میاد از خاک تو بوی دوکوهه
ای دیار علویان
خاک تو دشمن ستیز
چقدر لاله شگفته
در تو دشت لاله خیز
هم به دل شور و شهامت
هم به سر شوق شهادت
هم به کف صدای ایمان
گوش به فرمان ولایت
توی این خاک واست بگم
ستاره هایی دفنن
که به جنگ شب میرفتن تا واسه ما ها سحر شه
لا اقل اگه نمیتونیم شبیهشون شیم
نذاریم که خونشون حتی یه قطرشم هدر شه
اونایی که درس و مشقو توی جبهه ها میدیدن
واسه دینشون از این قفس
از این دنیا بریدن
همونا که خطشون حتی قشنگ تر از مداد العلما شد
همونا که راهشون راه شهید کربلا شد
صفرزاده ، کلامی ، افتخاریان ، یحیی زاده , بهرامی، شجاعیان
، خوشنویس ، رضایی ، شکوری ، هاشمی ، خلیلی ، فکوری
هنوزم میپیچه عطر یادشون ، تو این کلاسا
هنوزم شرمنده ی ، شرمنده ی ، شرمنده ایم ما…