تنها نشستم با خودم بغضم گرفته
من باز دلتنگت شدم بغضم گرفته
تو فکر حال من نباش و زندگی کن
گریم نمی گیره یکم بغضم گرفته
من دیگه زیر چتر، تو بارون راه نمیرم
من تا سر این کوچه هم، تنها نمیرم
دورو برم نقاشی زندون کشیدم
می خوام برعکس تو زندونی بمیرم
ترسو شدم، بی تکیه گاهی درد داره
هیشکی نمی تونه ازم سر در بیاره
هی نامنظم می تپه قلب مریضم
اونم یه جورایی دیگه طاقت نداره
پروانه می شم شمع روشن کن عزیزم
چشماتو بازم قبله ی من کن عزیزم
برگرد خونه مثل اون روزه که رفتی
مثل همیشم شمع روشن کن عزیزم

دیدی هی میری نمیشه، خسته میشی، دیدی؟
میگی این دفعه آخره میگیره، نمیشه
کُنج میشینی، پر بسته میشی
دیدی؟ ترحم می کنن غصه نخور پسر
می ریزی بهم، مثِ شیر توو قفس پَر بسته می شی
دیدی؟ اصلاً حرفاتو نمی فهمن لا نعره هات می ری خفه می شی
دیدی؟ می ری قدم بزنی حرف نشنوی
میگی کجا برم؟ رفیقمی، شهر من بد غریب کشه
دوسِت میشه و تا لب آب می بره و تشنه می کشه
ها؟ یالاندی دنیای بی تو عشق
عشق این روزا همش مال دیوونه هاست
سینه سوخته ها همش کنج مِیخونه ها
مِیخونه هارم بسته نیست امیدی
از شهر دیوونه ها رفتن و بی تو گیریم، ندیدی؟
ندیدی؟ سگ دو می زدم من، درجا میزدم
نه به عشقت، به دنیا بعد من فنا می زدم
که تو رو داشتم و زندگیمو
زندگی من خسته رو زندگی خورد
هر چی می خوردیم سِر نمیشد
می مرد و زنده می شد تا پول درآد
نشد در نیومد انگاری باس بیاد جون درآد
ما که چیزی نخواستیم اوس کریم لا نوکرات
فقط بذار دخل با خرج یه جوری جور درآد

ترسو شدم، بی تکیه گاهی درد داره
هیشکی نمی تونه ازم سر در بیاره
هی نامنظم می تپه قلب مریضم
اونم یه جورایی دیگه طاقت نداره
پروانه می شم شمع روشن کن عزیزم
چشماتو بازم قبله ی من کن عزیزم
برگرد خونه مثل اون روزه که رفتی
مثل همیشم شمع روشن کن عزیزم