مه دخت فریبای پریوش تو کجایی
از من شده ای خسته و از عشق فراری
من پای تو ماندم که به اثبات رسانم
تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری
بی گمان به گریه می رسم
نه نگو به تو نمی رسم وای من تورا ندارم
عطر تو برای من نفس
خانه ام بدون تو قفس نه نرو نم یگذارم

جان و دل می بری چون نشد خبری بی وفا وفا نداری
می بری دل مرا ماه من بگو چرا قصد آمدن نداری
مه دخت فریبای پریوش تو کجایی
از من شده ای خسته و از عشق فراری
من پای تو ماندم که به اثبات رسانم
تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری
بی گمان به گریه می رسم
نه نگو به تو نمی رسم وای من تورا ندارم
عطر تو برای من نفس
خانه ام بدون تو قفس نه نرو نمی گذارم