میگن دنیا دو روزه بد نمیگن
یادت باشه یه روزی پیر میشی
بُنِ فرداتُ محکم کن که روزی
اسیر بازی تقدیر میشی

ببین این خونه رو سقفش چه کوتاه ست
میگن اینجا خدا هم دلشکسته ست
تو قلب مردمونش عشق کم نیست
چه حیفه دستاشون اینجوری بسته ست

جوونیشونُ پای ما گذاشتن
همینایی که انقدر سر به زیرن
چیکار کردیم باهاشون که یه عمره
اونا از زندگیشون سیرِ سیرن


یکی پیره یکی بیمار و خسته
تو کهریزک کسی غربت نداره
اگه از خونه هاشون دورن اینجا
دلایی هم براشون بیقراره

برای مِهر اینجا سفت و سخته
به اینجا پا نمیزاره زمستون
کمک کن تا بتونن باغبونا
نذارن خشک بشن گل های خندون