گردنم بنداز، تمومِ تقصیرا رو
بذار بمونم، با این منِ بیمار و
چند تا عکسی که ازت هست رو این دیوار و
تو فقط راحت بذارم این یه بارو
نفسامو بکشم تنهایی صبح تا شب
بهتر از اینه که هر روز با بغض پاشم
اومدی باشی چراغ خونم اما
میگذره من هر شبم تنهایی با شمع
منو به هم ریختی حالا بوده قصدت چی
سربازت بشم و تو ملکه ی قصرت شی
نشونم دادی گرگی توو لباسِ میش
آخر هم به آرزوهام زدی تو آتیش
منو ببین، حالم خرابه
رو صورتم، خنده سرابه
منو ببین که دردام انقد زیاده که خودش یه کتابه
هر چی داشتم آرزو دادی به باد تو
مگه میشه توو سنگ دلی، کسی برسه به پاتو
عاشقت بودم و، تو حتی نخواستی
که بشناسی منو، گُم نکنی دلمو
تو کاری کردی که بزنم چشامً
عینک بدبینی و نبینه نگاهم
تمومِ خوبیایِ دورمو یه ریز
هوای گریه و غم کنه صدام
دیواری کوتاه تر از دلمو ندیدی
که خوشیایِ منو دزدیدی
برمیگرده همه ی ورقا ولی به جاش
تو میمونی با زندگی و غماش
هر چی داشتم آرزو دادی به باد تو
مگه میشه توو سنگ دلی، کسی برسه به پاتو
عاشقت بودم و، تو حتی نخواستی
بشناسی منو، گُم نکنی دلمو