یه هم خونه برات بودم ، نه یه همدمتو که رفتی از این خونه منم مُردمیه جورایی دلت آشفته بود انگارمیخواستی سقف این خونه بشه آوارچه راحت رد شدی از کوچه ی رفتنبهت حق میدم این بار قلبمو بشکنمی فهمم که چرا از چشمت افتادممنی که عاشقی رو یادِ تو دادمبه تو این خونه احساسِ قفس می دادولی هرچی که بود ، به من نفس می دادخیال کردم که تا ابد تو رو دارمچقدر از آخر این قصه بیزارمچه راحت رد شدی از کوچه ی رفتنبهت حق میدم این بار قلبمو بشکنمی فهمم که چرا از چشمت افتادممنی که عاشقی رو یادِ تو دادم