برگشتم از شب سیاه از آدمک‌های دروغ
از ترسِ بیهوده شدن از قلب‌های بی‌فروغ
روحِ ترانه‌سازِ من زخمیِ بی ‌ترانگی
روی تمام لحظه‌هام سایه‌‌ی سردِ خستگی
تا اینکه تو رسیدی و من شکفتم از ترانه
من شکفتم از صدای زلالِ بهترین بهانه
رنگ خورشیدو تو داری، مهربونی، مثل بارونی
که می‌باره و می‌شوره کوچه‌های قلبمو

روحم از جنس توئه شعر پابند توئه
لبای پوسیده‌‌ی من زنده به آهنگ توئه
همیشه با من باش همیشه با من باش
تمامِ من با توست توانِ موندن باش
همیشه با من باش همیشه با من باش
تمامِ من با توست توانِ موندن باش
تا اینکه تو رسیدی و من شکفتم از ترانه
من شکفتم از صدای زلالِ بهترین بهانه
رنگ خورشیدو تو داری، مهربونی، مثل بارونی
که می‌باره و می‌شوره کوچه‌های قلبمو