یه شب باورامون یه جوری شکستن
که فکر کردم حتی خدا قهره با من
حالا اشک شوقم دارن می درخشن
تو برگشتی تا من ، خدا رو ببخشم
چرا از همه آدما میگذری که دنیا رو با من تماشا کنی
تو که می تونستی برای خودت یکی بهتر از منو پیدا کنی
کجا بودی تو این همه سال درد که من زندگی کردم این مردنو
تو پاداش صبر و سکوت منی چرا دیر شنیدنی صدای منو
باید غصه مونو به دنیا بگم به اونا که به عشق بدبین شدن
به اونا که می ترسن از اعتماد اونا که به تنهایی نفرین شدن
من از باور مرگ دارم میام تو واسم مثل فرصت آخری
به چشمای متروکه من بگو
چرا از همه آدما میگذری که دنیا رو با من تماشا کنی
تو که می تونستی برای خودت یکی بهتر از منو پیدا کنی
کجا بودی تو این همه سال درد که من زندگی کردم این مردنو
تو پاداش صبر و سکوت منی چرا دیر شنیدنی صدای منو