پای هواپیما که میرفتی
یه لحظه برگشتی نگام کردی
گفتم بدون تو نمیتونم
من پیر میشم تا تو برگردی

تو می دونستی مرد رویاهات
از زندگی بی تو بیزاره
دلواپست بودم ولی گفتی
هر رفتنی برگشتنی داره

چیزی نمیگی استرس دارم
چیزی نمی گی باز میترسم
فکر سقوطت مثل کابوسه
چن ساله از پرواز می ترسم

من هر شبُ از دلهره از درد
با فکرای مسموم می خوابم
تا شاید از بالا سرم رد شی
هر شب رو روی بوم می خوابم

این جا یه جوری آخر قصه س
داری لبای مرگُ می بوسی
تف به تموم زندگی بی تو
تف به هواپیماهای روسی

ما هر دو از جنس زمین هستیم
دست از سر این آسمون بردار
اورژانس توو راهه تحمل کن
طاقت بیار خانوم مهماندار...