بر من گذشتی سر بر نکردی
از عشق گفتم باور نکردی
دل را فکندم اسان به پایت
سودای مهرش در سر نکردی
گفتم گلم را میبویی از لطف
حتی به قهرش پرپر نکردی
دیدی سبویی پرنوش دارم
با تشنگی ها لب تر نکردی
یادت به هر شعر منظور من بود
زین باغ پر گل منظر نکردی
هنگام مستی شورافرین بود
لطفی که بر ما دیگر نکردی
هر که دلارام دید، از دلش ارام رفت
باز نیابد خلاص،هر که در این دام رفت
یاد تو می رفت و ما،عاشق و بی دل شدیم
پرده بر انداختیم، کار نه اتمام رفت