یه لنگه کفش پیرو دربو داغون
افتاده بود یه گوشه ی خیابون
هیشکی اونو یه لحظه پاش نمیکرد
هیشکی یه لحظه هم نگاش نمیکرد
میگفت که تنهایی و بی پناهی
یه روز به آخر برسه الهی
یه لنگه کفش پاره، بی کس و بی ستاره
افتاده زار و گریون یه گوشه خیابون
یه لنگه کفش پاره، بی کس و بی ستاره
افتاده زار و گریون یه گوشه خیابون

شب بود و شبگردی بارون و باد
رد شدمو چشام به چشماش افتاد
دیدم که زخماش همه از غربته
مثل خودم خسته و بی طاقته
دیدمو گفتم که نباید نشست
یه کفش بیچاره رو دیدو نشکست
یه لنگه کفش پاره، بی کس و بی ستاره
افتاده زار و گریون یه گوشه خیابون
یه لنگه کفش پاره، بی کس و بی ستاره
افتاده زار و گریون یه گوشه خیابون

رفتم و گفتم که چرا نشستی
تلف نکن عمرتو دستی دستی
درسته که از همه تنها تری
اسیر این دردای زجرآوری
کفشای غیرتو باید پا کنی
بگردیو لنگتو پیدا کنی
یه لنگه کفش پاره، بی کس و بی ستاره
افتاده زار و گریون یه گوشه خیابون
یه لنگه کفش پاره، بی کس و بی ستاره
افتاده دربو داغون
یه گوشه خیابون
یه لنگه کفش پاره، بی کس و بی ستاره
افتاده زار و گریون یه گوشه خیابون
یه لنگه کفش پاره، بی کس و بی ستاره
افتاده زار و گریون یه گوشه خیابون